Claudia, 33 yaşında | İkinci bebek | Evli
İkinci çocuk çok daha zor.
Gebeliğim sorunsuzdu ancak bir yandan yeni yürümeye başlayan bir çocuğa yetişmeye çalışırken diğer yandan göbeğimin büyümesi çok yorucuydu.
Gebeliğin başından itibaren hafif anemiktim ve takviyeleri olabildiğince almaya çalıştım.
Bebek doğduğunda uykusuz olsam dahi enerjimi geri kazanacağımı düşünüyordum.
Büyük çocuğumu altı aya kadar emzirdim. Emzirmeye başlamak zor olsa da sorunsuz devam etti.
İkinci çocuğumda da başarılı olacağımı düşündüm, ne de olsa daha deneyimliydim ve daha kolay olması lazımdı.
Hastaneden eve döndüğümüzde kendimi hala aşırı bitkin hissediyordum.
İlk çocuğumda bu kadar kötü olmadığımı düşündüm ama bu bitkinliğimin ilk doğumdaki kadar dinlenememekten kaynaklandığını sandım.
Sütüm başta sorunsuz geldi ama bebek giderek daha fazla emmek istediğinde yeterince süt veremediğimi hissettim.
Kendimi çok yalnız hissettim, sanki yanlış bir bedenin içinde hapsolmuştum.
Ortada hiçbir sebep yokken büyük çocuğuma kızıyor, eşimi tersliyordum.
Bir gece pes ettim ve eşimden ben dinlenirken bebeği biberonla beslemesini istedim.
Bebeği olabildiğince emzirmek istiyordum ama artık gücüm kalmamıştı, tek düşünebildiğim uyumaktı.
Emzirmeye devam ettim, emzirmek bana ağır geldiğinde (özellikle de eşim işe geri döndüğünde) ise biberona başvurdum. Eğer emziremezsem bebeğim için en iyi seçeneklerin neler olduğunu doktoruma danıştım.
Anemi olup olmadığımı görmek ve demir seviyemi kontrol etmek için kan testi yapmayı önerdi.
Sonuçlar, demir eksikliği anemisi olduğumu gösterdi. Yorgun hissetmeme sebep olan ve süt üretimimi etkileyen de büyük ihtimalle buydu.
Şu an tedavi görüyorum ve kendimi daha iyi hissetmeye başladım.
Emzirmek için enerjim de var.
İyi ki doktoruma nasıl hissettiğimi söylemişim ve tedaviye başlamışım.
Teşekkür ederim, sizin sayenizde bebeğimi altıncı aya kadar emzirdim.