MARIA, 47 ΕΤΩΝ | 2 ΠΑΙΔΙΑ, 12 ΚΑΙ 14 ΕΤΩΝ | ΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΜΕ ΜΕΡΙΚΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ
Όταν τα παιδιά είναι μικρά περιμένεις ότι θα είσαι κουρασμένη, αλλά παρολ΄ αυτά δεν σταματάς να τρέχεις από πίσω τους! Καθώς μεγάλωναν, περίμενα με ανυπομονησία να επιστρέψω στη δουλειά και να έχω περισσότερο χρόνο για τον εαυτό μου. Τα πράγματα ήταν καλά για λίγο, αλλά μετά άρχισα να αισθάνομαι όλο και περισσότερη εξάντληση, παρόλο που τα παιδιά με χρειάζονταν όλο και λιγότερο. Μερικές φορές θύμωνα μαζί τους χωρίς πραγματικό λόγο, απλώς και μόνο επειδή δεν είχα την ενέργεια να διαχειριστώ το στρες που μου προκαλούσε το γεγονός ότι έπρεπε να τα προλάβω όλα. Ύστερα ένιωθα τρομερές ενοχές, καθώς αυτό δεν ήταν το είδος της μητέρας που ήθελα να είμαι.
Τα πάρτι γενεθλίων, τα Χριστούγεννα, ακόμα και τα τραπέζια σε φίλους είχαν αρχίσει να με κουράζουν πολύ. Ήθελα απλώς να τρέξω να κρυφτώ μέχρι να τελειώσουν όλα. Ο άντρας μου μού πρότεινε να μειώσω τις ώρες που εργαζόμουν και το έκανα, αλλά δεν έκανε καμιά διαφορά, συνέχισα να αισθάνομαι κουρασμένη και απογοητευμένη. Η αρχή κάθε μέρας ήταν μια μάχη για εμένα. Είχα κουραστεί να αισθάνομαι κουρασμένη.
Ο πρώτος γιατρός που επισκέφτηκα μου είπε ότι είναι φυσιολογικό να αισθάνομαι κουρασμένη με τη δουλειά και τα παιδιά και ότι θα πρέπει να φροντίζω να τρώω υγιεινά και να ξεκουράζομαι. Ένιωθα αβοήθητη και άχρηστη που δεν μπορούσα να αντεπεξέλθω σε μια φυσιολογική ζωή. Οπότε συνέχισα να ζω όπως πριν, ενώ ζοριζόμουν στην καθημερινότητά μου. Καθώς περνούσε ο καιρός, άρχισαν να μου μπαίνουν σκέψεις ότι έχω κάτι σοβαρό. Μεγάλωνα, μήπως είχα κάποια σπάνια ασθένεια; Έλεγα στον εαυτό μου να μην τρελαίνεται, αλλά, αν είχα μια δύσκολη μέρα, η ανησυχία επανερχόταν.
Έπειτα, επισκέφτηκα μια γιατρό για κάποιο άλλο θέμα, η οποία φάνηκε να νοιάζεται και να ενδιαφέρεται πραγματικά για μένα. Αποφάσισα, λοιπόν, να της αναφέρω τη συνεχή εξάντληση και το απαίσιο συναίσθημα που αυτή μου δημιουργούσε. Εκείνη με ρώτησε για πόσο καιρό αισθανόμουν έτσι, εάν ένιωθα καλύτερα μετά τον ύπνο και πολλά ακόμα. Μου είπε ότι θα πρέπει να κάνω κάποιες αιματολογικές εξετάσεις, επειδή η κόπωση που αισθανόμουν ενδεχομένως να οφειλόταν σε χαμηλά επίπεδα σιδήρου. Ανακουφίστηκα όταν έμαθα ότι δεν είχα τρελαθεί, ότι ίσως θα μπορούσε να γίνει κάτι! Οι αιματολογικές εξετάσεις έδειξαν ότι δεν υπήρχε αρκετός σίδηρος στον οργανισμό μου και η γιατρός ξεκίνησε να μου χορηγεί θεραπεία. Μπορεί να χρειαστεί να περάσει κάποιο διάστημα μέχρι να νιώσω καλύτερα, αλλά και μόνο που ξέρω ότι υπάρχει αιτία για τον τρόπο που αισθάνομαι και ότι η κατάσταση θα βελτιωθεί με βοηθά να έχω πιο θετική στάση απέναντι στη ζωή.